Natalia Barbara KAMIŃSKA urodziła się 3 lipca 1916 r. w Garwolinie, w rodzinie Feliksa Radomyskiego i Katarzyny z domu Kotlarskiej.
Szkołę podstawową oraz gimnazjum ukończyła w Garwolinie. W tym czasie prowadziła aktywną działalność w lokalnej drużynie harcerskiej w stopniu zastępowej.
Natalia Kamińska w roku 1936 zdała maturę i rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim,
na Wydziale Humanistycznym. Podczas studiów realizowała się zawodowo prowadząc, jako kierowniczka, Świetlicę Żołnierską w 1 Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie.
Wybuch II wojny światowej mocno skomplikował jej młodzieńcze marzenia i plany życiowe; rozpoczęła jednak wtedy dość aktywną działalność społeczną. Razem z Zofią Ligocką, dyrektorką gimnazjum w Garwolinie organizowała dla absolwentek tej szkoły kurs o zachowaniu się i pomocy ludności w czasie nalotów.
W październiku 1939 r. Natalia Kamińska złożyła przysięgę i wstąpiła w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Podjęła wtedy pracę w sekcji wywiadu, a nieco później funkcję łączniczki komendanta obwodu linii Garwolin – Łucznica.
W lutym 1942 r. Związek Walki Zbrojnej został przekształcony w Armię Krajową; wtedy to Natalia Kamińska złożyła przysięgę w nowopowstałej formacji i została mianowana porucznikiem.
Niestety w lipcu 1942 r. „życzliwy władzy” mieszkaniec doniósł na posterunek Gestapo o istnieniu w Garwolinie grupy konspiracyjnej. Już 17 lipca tegoż roku do Garwolina przyjechał oddział Niemców z gotową listą osób przewidzianych do aresztowania. Natalia Kamińska ostrzeżona w ostatniej chwili o niemieckiej łapance opuściła Garwolin i po nocy spędzonej nad rzeką Wilgą dotarła najpierw do Pilawy, a następnie koleją do Warszawy.
W stolicy Natalia Kamińska zgłosiła się na konspiracyjny punkt kontaktowy przy ul. Chmielnej
i po dwóch tygodniach „odpoczynku” skierowana została do Mińska Mazowieckiego, z poleceniem zorganizowania na tym terenie jako komendantka, siatki Wojskowej Służby Kobiet.
Po stworzeniu stosownych struktur, pod pseudonimem „Gołąb”, a następnie „Mewa” wspólnie
ze swym oddziałem organizowała szkolenia sanitariuszek oraz łączniczek, a także przygotowywała zapasy leków i żywności oraz broni dla partyzantów. Wspierała także przerzuty do Warszawy Cichociemnych; kiedy zaś to było niemożliwe, tworzyła dla nich tzw. bezpieczne punkty czasowego pobytu.
Po rozpoczęciu Akcji BURZA Natalia Barbara Kamińska została skierowana do miejscowości Kluki, a później do Chmielowa, gdzie prowadziła punkt informacyjny dla wszystkich działających w tym czasie oddziałów wojskowych oraz punkt gospodarczy dla komendy obwodu. Po zakończeniu Akcji BURZA przez pewien czas, by nie zostać aresztowaną i wywiezioną na Sybir, ukrywała się w różnych okolicznych ośrodkach i bezpiecznych punktach konspiracyjnych.
W 1945 r., po zakończeniu wojny, Natalia Kamińska nawiązała kontakt z jednym z członków podziemia, inspektorem ds. oświaty w Mińsku Mazowieckim i dzięki niemu podjęła pracę jako nauczycielka w miejscowości Subkowy, koło Tczewa. Nastepnie przeniosła się do Otwocka, a potem do Kobyłki, gdzie zamieszkała na stałe.
W 1961 r. Natalia Barbara Kamińska skończyła ponownie studia na Uniwersytecie Warszawskim i podjęła pracę w Gimnazjum Telekomunikacyjnym w Warszawie.
W tym czasie Natalia Barbara Kamińska związała się ze Światowym Związkiem Żołnierzy Armii Krajowej. Przez dwie kadencje była członkinią Zarządu Głównego tego związku i pełniła w nim funkcję Sekretarza. Przez wiele lat pełniła także funkcję Przewodniczącej Warszawskiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Obwodu „Mewa - Kamień”.
Ostatnie lata życia Natalia Barbara Kamińska spędziła w Kobyłce, gdzie pracowała nad udokumentowaniem działalności polskiego podziemia na terenie Mińska Mazowieckiego.
Dnia 23 maja 2007 r. Rada Miejska w Kobyłce, w uznaniu licznych zasług na polu walk
o niepodległość oraz kultywowanie pamięci o polskich bohaterach, nadała Pani Natalii Barbarze Kamińskiej HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA KOBYŁKA.
Natalia Barbara Kamińska zmarła w Kobyłce dnia 8 stycznia 2017 r., a pochowana została na cmentarzu parafialnym w rodzinnym Garwolinie.
